Het zou zomaar kunnen dat de wereld binnenkort een nieuwe truc uit haar mouw schudt. Dat mensen die er al lang niet meer zijn, even terug kunnen komen. Om wat te knuffelen, even hallo te zeggen en misschien zelfs een hapje te eten.
Lees verder
Lang leve de liefde 2.0
Papa, Je staat altijd klaar voor ons. Om LDVDM* te maken. Om me te leren hoe ik achterwaarts parkeer. Of om me te helpen gestructureerde teksten te schrijven. Er is niets dat ik liever doe, dan samen met jou Spinvisliedjes meezingen of de Colruyt doorsjeezen. Zelfs opruimen valt wel mee. Je bent mijn allerdikste vriend, […]
Lees verder
Lang leve de liefde
Ze is de allerliefste.
Lees verder
Het jaar van mijn leven
2013 is naast het jaar van de megahit ‘Get Lucky’, het jaar van Brecht en mezelf. Want in plaats van verder te studeren na het middelbaar, werkten we samen een jaar voor het onderwijsmagazine Klasse. Veertig weken lang wisselden we elke week van job. Gekkenwerk? Neen hoor, dol dwaas en reuze plezant!
Lees verder
Pop Up Class, walhalla van creativiteit
Er kwamen eens twee Belgen en een Nederlander een serre binnengewandeld.
Lees verder
Eenentwintig: deel twee
Ik ben nog maar twee weken eenentwintig en ik zweette al aan mijn oorlel
Lees verder
Eenentwintig: deel nul
Over een dikke maand blaas ik 21 kaarsen uit.
Lees verder
Niet meer ver-van-mijn-bed
Het is half twaalf. Ik ben net terug van een avondje babysitten, kus mijn ouders goedenacht en scrol in mijn bed nog snel door mijn Twittertijdlijn.
Lees verder
Mijn papa is geen superheld. Hoera.
Ik ben gezegend met twee topcoaches op het vlak van mijn opvoeding. De lof voor mijn moeder bezong ik hier al eerder. En zonder vader, had ik nooit een moeder gehad. Tijd voor gepaste bedankingen.
Lees verderLeve de liefde
Mijn buik doet pijn. Mijn hoofd zit vol. En mijn hart dat bonst. Als een bezetene. Ik wil mensen helpen. Liefde geven aan zij die het nodig hebben. Aan hen die het kunnen gebruiken. Hulpverleners, familie van de slachtoffers, de mensen achter #ikwilhelpen, … Niet alleen aan mensen in Brussel, maar ook in Parijs, Ankara, […]
Lees verderOde aan de vriendschap
Er bestaan zo van die momenten waarop een mens al eens vloekt. Om het vieze weer, om een lege broodautomaat of om iets wat door je hoofd spookt. We kennen dat allemaal, daar moeten we niet flauw om doen. Sommige dingen lossen we op door eens goed te janken of met een avondje Netflix, andere […]
Lees verderDecember indigestie
Ik zit vol. Niet in de zwangere zin van het woord, wel in de betekenis van een voedsel overdosis. En ik denk dat ik niet de enige ben. Handje omhoog als je nog steeds in voedselcoma ligt of gaat bevallen van een krokettenbaby. Het parcours der verderf zag er als volgt uit. Kerstavond bij oma. […]
Lees verderOde aan de perronsmikkelaar
Beste man, Door het raam van mijn L-trein richting Leuven zag ik je staan. Jij stond op perron drie. Met een smoske in de hand. “Die verpakking is niet meer wat het geweest is”, moet je gedacht hebben, toen je ietwat onhandig het broodje uit de folie verwijderde. Hoe heerlijk simpel kan het leven soms zijn. De […]
Lees verder
Het leven is geen ponykamp
Het leven is geen ponykamp. Alle naïeve believers kunnen misschien wat minder romcoms bingewatchen en wat meer buitenkomen. Want het leven is een feest. Met af en toe een djoef op uw muille en een plasje kots aan uw voeten. Bij wijze van spreken. Dat daar zeker geen misverstanden over ontstaan.
Lees verderGeen karakteriele ontboezemingen
Ik ben een geweldige schijtluis. Het moet er even uit. En even voor de duidelijkheid, het is niet omdat ik twintig werd dat ik plots aan karakteriele ontboezemingen doe, maar het moet gezegd. Tegenwoordig pis ik in mijn broek.
Lees verderDolce far helemaal nietsdoen
Heerlijk. Of zo zou het toch moeten zijn. Slapen wanneer het kan en tot wanneer het kan. Hoeveel weken ik hier wel niet naar heb uitgekeken. Ultieme rust. Toegeven aan wat al langer moest. Genezen. Week drie is begonnen. Maar de rust is nog niet over mij nedergedaald. Het blijkt moeilijker dan ik naïef had […]
Lees verder
Vis Noch Vlees 