Straks ga ik om taart, eentje met veel pudding en weinig fruit. Mijn zelfgemaakte cappuccino is al op. En misschien heb ik al een koffiekoek achter de kiezen. Het is een dag als een andere en toch niet. Vandaag word ik 25 jaar. Een kwarteeuw oud, zo volwassen was ik nog nooit.

Hoewel ik graag verjaar – wie houdt er nu niet van een verjaardagskroon en lekker eten? – vind ik ouder worden best uitdagend. Hoe ouder, hoe volwassener. Hoe minder jeugdpuistjes en des te meer verantwoordelijkheid. Is het het Peter Pan syndroom of hou ik gewoon graag mijn kinderlijk enthousiasme vast? Wetenschappelijk onderzoek zal het hopelijk uitwijzen.

Ik heb nog 365 dagen om mijn Go Passritten op te doen. Exact één jaar om optimaal te profiteren van alle jeugdkortingen voor jongvolwassenen. Eén jaar dichter bij de twintig dan bij de dertig. Ik heb nog zo veel tijd. En tegelijkertijd is er al zoveel gebeurd. 25 worden doet wat met een mens.

Op vijfentwintig jaar tijd deed ik meer dan veertig jobs. Verhuisde ik naar Leuven. Behaalde ik mijn rijbewijs. Studeerde ik af. Betaalde ik belastingen. Kreeg ik geld terug van de belastingen. Nam ik afscheid van mijn allerliefste opa. Werd ik grote nicht van 24 neefjes en nichtjes. Werd ik meter van het stoerste petekind. Rondde ik mijn revalidatie af. Volgde ik dansles en muziekschool. Zong ik de longen uit mijn lijf. Vergat ik dat ik niet kon dansen. Liet ik los wat niet belangrijk was en hield ik vast aan de mooiste dingen.

Ouder worden is afscheid nemen en tegelijkertijd met veel goesting vooruit kijken. Het is niet meer naar school hoeven en toch nog zoveel willen bijleren. Het is niet meer thuis wonen en je gezin in het weekend platknuffelen. Het is niet meer op kamp gaan, maar nieuwe monitoren opleiden. Het is zelf kiezen wat je eet – elke dag koffiekoeken en chips -, gaan slapen wanneer je wilt, kleding dragen die je zelf kocht.

Het is loslaten en losgelaten worden. Het is je eigen koers rijden en je niet laten wegblazen door het parcours van leeftijdsgenoten. Het is vertrouwen in de toekomst en er prat op gaan dat alles altijd goed komt. Het is in je ondergoed in de regen dansen, in de tuin slapen tijdens een hittegolf en met een winkelkar door de Colruyt racen. Het is met een imaginaire verjaardagskroon de kaarsen in je poké bowl uitblazen. Het is blinken van contentement. Het is gewoon helemaal goed zo.