Ik zit thuis in de zetel. De zon schijnt enthousiast binnen. Op straat lopen twee katten die aan het bedenken zijn of ze gaan vechten of spelen. Ik zit binnen, net zoals de rest van Europa. Want het is crisis. En daarom blijven we met z’n allen, poezen buiten beschouwing, in ons kot.

Sinds een dikke week zitten we in semi-lockdown. Zo’n halve lockdown in tijden van coronacrisis, maakt wel wat in mij los. Zo kan ik niet om mijn innerlijke Assepoester heen. De keukenkasten, de koelkast, mijn kledingkasten, de voorraadkasten, … Als een dolle mina heb ik de afgelopen dagen lopen poetsen, wassen, opruimen en stofzuigen. Het lijkt dat door mijn huis opgeruimd te houden, de chaos in mijn hoofd zachtjes verdwijnt. En dat doet deugd.

Wandelen, in het zonnetje zitten of nadenken over wat ik ga koken. Dat doet ook ferm deugd. Het nieuws volgen geeft mij vreemde kriebels. Langs de ene kant wil ik graag op de hoogte blijven. Langs de andere kant is het te veel van het goeie, die dagelijkse liveblogs, persconferenties en breaking news pop ups. Ik denk non-stop aan corona, praat over corona en droom zelfs over corona. Heftig is dat.

’t Zijn kleine dingen die deze gekke periode leefbaar houden. De kinderen van de overburen die met krijt vrolijke tekeningen op de stoep tekenen, de andere overburen die hard lachen wanneer mijn huisgenoot en ik een dancebattle in de living houden. We zwaaien en steken duimen op. Want ondanks het letterlijke isolement, leeft de straat wel. Om acht uur applaudisseren we, wanneer iemand ons raam passeert zwaaien we en als ik iemand op straat tegenkom en we een knikje uitwisselen maakt mijn hart kleine gelukssprongetjes.

Als er iets is, dat we van deze coronacrisis overhouden, dan hoop ik dat we naast hoesten in onze elleboog, afstand houden en zwaaien in plaats van handen schudden ook andere gewoontes aanleren. Zoals een klein knikje wanneer je iemand tegenkomt op straat, zomaar een wandeling maken als de zon schijnt of tekenen op de stoep. Want het mag dan wel een gekke, beangstigende en vreemde periode zijn. Wie goed kijkt, vindt zeker en vast vrolijkheid in de gekkigheid.

En voor zij die nog wat hulp kunnen gebruiken in het hoofd koel houden in deze coronamadness, deel ik graag deze kleine dingen die mij helpen de rust in mijn hoofd te bewaren.

• Adem 2 tellen in, 4 tellen uit. En dat 10 keer per minuut. Een goede app die je daarbij kan helpen, is Respiroguide Pro.
• Laat de zon in uw hart en in uw huis en op uw gezicht. Gooi je ramen open, eet buiten, doe een kleine wandeling op jezelf.
• Zet je meldingen af. Bij het minste piepje krijg ik een stresske. Meer doden, toch een lockdown, nog een kampioen dood. Door enkel naar de journaals te kijken blijf ik geïnformeerd en houd ik die extra dosis alarmerende prikkels buiten. 
• Chaos in je hoofd. Stress in je buik? Doe een meditatie oefening. Je hoeft naast ademen en luisteren niets anders te kunnen. Geef het een kans. Werkt het niet, dan ben je toch maar mooi een kwartier verder in de dag. 
• Kijk naar grappige filmpjes. Zoals dit, of dit of dit. 

Blijf in uw kot en het komt allemaal allemaal allemaal allemaal, het komt allemaal allemaal, heus wel weer goed!

Zelf geweldig goeie tips om deze periode door te komen, een grappig filmpje online gezien of zin om wat te babbelen? Laat het mij weten @hannelawijt!