Ik ben Hanne. De stem / pen achter Vis Noch Vlees. Het meisje dat het label vis noch vlees kreeg van haar nonkels toen ze geen klein kindje meer was maar ook nog niet bij het clubje van de volwassenen hoorde.

Ik vertel op Vis Noch Vlees graag over mijn hersenspinsels, deel met veel liefde de tofste citytrips en kan mijn mond niet houden over leuke podcasts, Netflixseries en nieuwe muziek.

Wie Vis Noch Vlees al een tijdje volgt, weet dat ik toen ik 18 jaar was, elke week van job wisselde voor Klasse, dat ik een tijd stevig ziek ben geweest en dat ik heel graag eet.

Voor wie Vis Noch Vlees pas volgt (hallo allemaal, wat fijn dat je er bent), lijst ik graag 6 weetjes over mezelf op. Zo leren jullie mij wat beter kennen. Want da’s uiteindelijk toch de bedoeling van een persoonlijke blog.

1 // Ik draag een bril sinds ik 5 jaar ben.

Toen ik in het eerste leerjaar zat, ben ik aan mijn beide ogen geopereerd omdat ik scheel keek. Sindsdien draag ik een bril. En da’s meteen ook mijn grootste verslaving. Ik kan niet zonder bril. Een dag zonder bril is een dag niet geleefd, zeg maar. Lenzen zijn niet aan mij besteed wegens grote angst om die dingen er nooit meer uit te krijgen. Ooit komt de dag dat ik dat probeer. Maar die dag is alvast niet vandaag 🙂

2 // Als Berlijn een man zou zijn, ik zou met hem trouwen.

Ik hou van steden ontdekken. Maar er is één stad waar ik mezelf zie wonen. Dat is Berlijn. Ik hou van de vibe die er hangt, van de toast avocado die je er bij de Klub Kitchen kunt eten, de zalige sfeer van het Mauerpark op zondag en de fotogenieke straten en parken die de stad rijk is.

3 // Ik ben de oudste van het gezin.

Mijn mama en papa kregen na mij nog twee kinderen. Twee dochters. Sien en Marthe. Mijn twee jongere zussen. De allerbeste, de allerliefste, de grappigste zussen met wie ik het meeste plezier maak en het beste kan discussiëren.

4 // Ik eet graag en veel en vaak.

Alles. Of toch alles min champignons. Vandaar ook mijn grote liefde voor de Colruyt. Ik eet namelijk niet alleen graag, ik ga ook graag ingrediënten shoppen in de Colruyt om er later mee te koken. Eten hmmmmmmmmm.

5 // Zingen doe ik niet alleen in de douche.

Ik zong tien jaar bij Scala. Maar ik zing eigenlijk al een eeuwigheid op de fiets, terwijl ik aan de computer werk, wanneer ik patatten schil. Zingen geeft me plezier en maakt mijn innerlijke Céline Dion wakker.

6 // Op mijn LinkedInpagina noem ik me sinds januari 2019 een journalist.

Na vier jaar studeren, ben ik eindelijk iets geworden. Ik ben een journalist. Dat klinkt heel gek, maar het is wel de waarheid. Naast een grote liefde voor zachte zinnen en mooie beelden, hou ik van een goed verhaal. Een recruiter zei me tijdens een sollicitatiegesprek dat dat super cliché is. Ze heeft verdorie gelijk. En toch, hou ik van een goed verhaal. Geschreven, gesproken, gefilmd. Dus dat wil ik maken, mooie verhalen. Op welke manier dan ook. 2020 wordt spannend, dat zeker.

Voilà dat ben ik.

Of toch een klein stukje. Wil je me nog beter leren kennen? Lees dan mijn artikels, volg me op Instagram via @hannelawijt en @visnochvlees of stuur me een mailtje op visnochvlees@gmail.com

Nu ik mezelf weer wat meer bloot gaf, ben ik wel best benieuwd naar wie jullie zijn. Wie leest Vis Noch Vlees, wat voor leuke rakkers doen mijn statistieken door het plafond gaan? Ik lees graag wie jullie zijn, waar jullie van houden en wat jullie hier graag nog willen lezen.