In de gloria

Hij heeft drie keer pech gehad.

Op vier jaar tijd, kregen ons mama en papa drie kinderen. Drie dochters. Hanne, Sien en Marthe. De oudste, dat ben ik. Al noemen ze me best vaak een mini Mia, ik lijk steeds meer op hem. Onze papa. De meeste mensen kijken verschrikt op wanneer hij zegt dat hij drie keer pech had. Ik niet. Hij ziet ons doodgraag. En wij hem nog liever.

Papa, ik wil je een gelukkige verjaardag wensen. Je houdt niet van verjaren. Dat weet ik. Je hoeft geen toeters en bellen. Misschien een stukje taart, al is een gewone spaghetti minstens even feestelijk.

Vijftig. Indrukwekkend. Ongelofelijk. Je bent al langer een duo met ons mama, dan dat je gewoon Jeroen bent. Vijftig. Waarvan 23 jaar vader. 28 jaar meester Jeroen. 48 jaar broer. 31 jaar mama lover. 18 jaar Limburger. 32 jaar Vlaams Brabander.

Je bent mijn beste vriend. De meest geconcentreerde coworkingpartner die ik ken. De smakelijkste warme melk drinker. Je bent kritisch en geïnteresseerd, niet voor een gat te vangen. Je geeft de beste schouderklopjes, de warmste knuffels, je bent een kei in creativiteit, jouw gedachtenkronkels zijn wonderlijk. Je quiche nog wat te waterig, je wok zo goed als perfect. Je luisterend oor werkt perfect.

Je bent al vijftig jaar de beste versie van jezelf. Op naar elke dag nog meer plezier.

Ik heb veel geluk gehad. Met een vader zoals jij.