Ieder zijn hobby. Ons mama houdt van volleyballen op woensdagavond. De buurvrouw van twee huizen verder schikt al eens graag bloemen, mijn oma speelt graag Scrabble op haar iPad en ik ga graag naar de Colruyt. Een hobby zoals een ander. En al zeker niet vreemder, gekker of onnozeler dan kerstballen verzamelen, tuinkabouters schilderen of onderwaterpolo spelen.

Ik winkel graag in de Colruyt. Niet voor de proevertjes. Niet voor de leuke toeren met de winkelkar. En ook niet om trots mijn kaartjes en bonnetjes aan de caissière te showen. Ik winkel graag omdat ik graag nieuwe recepten uitprobeer, van gevulde kasten hou en ja, omdat ik écht heel gelukkig word van eten. Ok ja, toch ook voor de proevertjes. Want komaan, een chipske, wat fruitsap en als je geluk hebt, kaas om te proeven, wie houdt daar nu niet van?!

Vroeger, toen ik nog niet zelfstandig naar de Colruyt kon rijden, ging ik mee met onze papa. Om hem het lijstje voor te lezen, te signaleren dat we echt wel weinig chips en koeken hadden thuis en om hem met de kar te laten rijden, want dat kon ik (en kan ik vandaag nog steeds) niet. Wij konden dat goed, naar de Colruyt gaan. Wat ook heeft bijgedragen aan mijn Colruytliefde is het frangipanneke achteraf in de auto. Want dat deden wij, ons achteraf belonen voor onze winkeltrip met een frangipanneke en een blikje Gini. Beste vader-dochteruitstap ooit, ik zeg het u.

Ons mama en papa hebben niet dezelfde liefde voor de Colruyt als ik, maar dat deert niet. Ik hoef mijn hobby niet te sharen. Op m’n eentje wat rondhollen in de Colruyt en mijn curverboxen vakkundig vullen, ik word daar gelukkig van. Ik ken mijn weg, weet welke groenten wanneer op hun lekkerst zijn, weet perfect hoeveel voedsel er in een plooibox past en kan vaak redelijk goed inschatten hoeveel er aan de kassa op mijn kasticket staat.

Het lijkt misschien een rare hobby, en waarschijnlijk is het dat ook. Maar niets maakt me zo blij en rustig als een tripje naar de Colruyt. De Delhaize met haar sfeermuziek en hippe producten of de Aldi waar kleurrijke regenjassen in de aanbieding zijn, kunnen mij niet overtuigen. Zelfs de Albert Heijn, waar ze overheerlijke vlaflip verkopen, kan mijn hart niet stelen. In het buitenland durf ik wel eens vreemd te gaan, en me helemaal te laten gaan in de lokale supermarkt. Maar what happens in een buitenlandse supermarkt, stays in een buitenlandse supermarkt.

Ik ga dan nu verder aan mijn winkellijstje schrijven. Want de melk is op. En we weten allemaal wat dat wil zeggen. Colruyt is calling.