De kinderen van de buren spelen non stop buiten. De crèmekar doet elke avond zijn vaste rondje door de buurt. ’s Avonds ga je met een ijsblok naar bed. Er ligt permanent een fles sangria koud. Want elke avond kan een perfecte bbq-avond zijn. Kortom, als je het niet ruikt, dan voel je het zeker, de zomer is in het land.

Bij mij staat de zomer gelijk aan zonnekloppen, non-stop plakkende zonnecrème smeren, mijn lange nog-te-lezen-boekenlijst eindelijk aanpakken, huppelen op de festivals en met het gezin Europa ontdekken. Ik gok dat er wel meer mensen met hun lief, vriendengroep of ouders in een hete auto samenhokken om samen naar betere, schonere en lekkerdere plekken te rijden. Daarom, hier, speciaal en exclusief voor jullie: ik ga op reis en neem mee, de Vis Noch Vlees editie.

Lezen

• Het Smelt – Lize Spit

Het duurde zo’n 100 pagina’s voordat ik me volledig in het verhaal kon onderdompelen. Maar jongens, wat was me dat voor een verhaal. Ik heb meegeleefd, gevloekt en gehoopt met hoofdpersonage Eva. Een boek waarbij de titel de lading dekt is leuk, maar een boek waarbij de titel het verhaal is, dat vind ik magistraal gevonden.

Ideaal leesvoer voor in de file naar Frankrijk, in een hangmat tussen twee Italiaanse bomen of in een ligzetel onder de Spaanse zon.

• Een klein leven – Hanya Yanagihara

Ik denk dat ik dit boek ondertussen aan zo’n zevenendertig mensen heb aangeraden. Om maar te zeggen hoe schoon het verhaal is. Op voorhand hadden verschillende mensen mij gewaarschuwd dat ik niet anders zou kunnen dan snikken en snotteren. Ik heb het 700 pagina’s droog gehouden en ben dan gebroken. Een verhaal over vier vrienden die samen opgroeien en elkaar steeds beter leren kennen. Ge gaat nooit nog iets anders willen lezen, geloof mij.

Ideaal leesvoer voor tijdens een regenachtige dag op vakantie. Te lezen onder een dekentje, met een tas thee. Dat hoort zo, ok?!

• Tonio – A.F.Th. van der Heijden

Nog zo’n tranentrekker. Een boek over een verongelukt kind, ik hoop niet dat er zo nog veel boeken gepubliceerd zullen worden. Maar als het je dan toch overkomt en je kunt het zo mooi en breekbaar schrijven, asjemenou zeg. Ik was even oud als Tonio, het hoofdpersonage, toen ik het boek las. Dan komt het verhaal als een raket binnen, dat kan ik je wel vertellen.

Ideaal leesvoer voor tijdens een dag op het strand. Ik heb het boek op een Frans strand uitgelezen, omdat ik niet mocht pootjebaden. Ontstoken pootjes, weet je wel. Soit, dan maar lezen en af en toe een zoute traan wegpinken.

• Het wordt spectaculair, beloofd – Zita Theunynck

Zita en Sara zijn zussen. Ze schrijven geniale blogs. Zo van die teksten waarvan je tijdens het lezen denkt ‘ligt het nu aan mij of zijn die dat gewoon tegen mij aan het vertellen ofwat?‘ Zita schrijft niet alleen blogposts, maar schreef vorig jaar ook een boek. Next level. Over liefde, die zo echt aanvoelt, als je het leest. Liefde die in je blijft zinderen, zelfs als het boek uit is. Ik had dat ook met Twilight, maar toen was ik een jonkie en dus die vergelijking telt niet.

Ideaal leesvoer voor op uw nachtkastje. In binnen- of buitenland. Zittend een grote steen met uitzicht over een stukje zee. Op restaurant, want we weten allemaal dat buitenshuis eten super lang duurt en wanneer je iets leest de tijd kweetniehoe snel vooruit gaat.

Muziek

• Bob van collectief Schik

Ik denk niet dat ik Bob nog moet voorstellen, want ik schreef er hier al iets over. Wat ik toen nog niet schreef, is dat Bob de ideale podcast voor onderweg is. Elisa en de meisjes van collectief Schik nemen je mee op onderzoek. Bob is een prachtig sprookje voor je oren.

Te luisteren tijdens het aanschuiven aan de péage tussen allemaal Hollanders met mobilhomes en stinkende oude auto’s. Wie aanschuift terwijl de zon in de verte ondergaat, verdient bonuspunten.

• Alles van Het Geluidshuis

Binnenkort holt moeder Reumers naar de winkel om het veertiende verhaal van Het Geluidshuis te kopen. De heerlijke hoorspelen van Het Geluidshuis zijn volgens hun website ideaal luistervertier voor thuis of onderweg en geschikt voor de hele familie, van 6 tot 106 jaar! Zo hard de waarheid. Mijn zussen en ik luisteren al vanaf De Nachtegaal en zingen veertien hoorspelen later nog steeds even enthousiast mee. Oh ja, moeder en vader Reumers zijn minstens even grote fans.

Te luisteren altijd en overal. Je moet er wel twee uur tijd voor maken. Een autorit naar zee bijvoorbeeld. Het is je tijd dubbel en dik waard.

Kijken

• La casa de papel

Ja, ’t is een serie in het Spaans, tranquilo. Het verhaal? Simpel! Acht dieven sluiten zichzelf op in de Koninklijke Munt van Spanje om de overval van de eeuw te plegen.

Om niet meer van te slapen, zo spannend. Oh en twijfelen over wie goed en wie slecht is, is deel van het bingewatchen, wij gingen ook door die fase.

• New Girl

Beste serie ooit. Beste vriendengroep ooit. Beste Feruguson ooit. Ik heb de serie al drie keer van voor naar achter gekeken, want omgekeerd is stom, en ik blijf grinniken. Vergeet Friends, Jess en Cece worden je nieuwe vrienden!

• The Good Place

IK HOU VAN KRISTEN BELL. Ja, omdat ze samen met haar lief heel mooi kan dansen op Africa van Toto, omdat ze onwijs grappig is, omdat ze weent om schattige dieren en omdat ze hemel en hel op hilarische wijze naar Netflix heeft gebracht. The Good Place, daar kom je terecht als je oude vrouwtjes helpt oversteken, geen amandelmelk drinkt en volhard in je keuze om geen gepersonaliseerde nummerplaat aan te schaffen.

Vlotte, vrolijke serie met afleveringen van 20 minuten. Voor die keer dat je wat langer op toilet blijft zitten, omdat het eten in het buitenland altijd wat harder op je maag ligt dan thuis.

• The Crown

Queen Elisabeth is een straffe madam. Als er iets is blijven hangen na deze serie, is het dat wel. The Crown toont een jonge doorzetter. Niet het suffe, ik draag alleen maar schreeuwerige kleuren, oude vrouwtje dat ze nu is. En mannekes, als Prince Philip ook maar een fractie is van hoe hij in de serie neergezet wordt, dan is het behoorlijk lachen geblazen met die man. Ik raad je aan dringend op de virtuele koffie te gaan bij The Crown.

Stel dat je al deze tips al kent, dan heb ik slechts één raad: ga naar buiten. Leg je hoofd in het gras en kijk naar boven, spot figuren in de wolken, ruik het versgemaaide gras van de buren en wacht op de ijskar-tune om een bolleke vanille te scoren. Schoner dan dit wordt het leven niet.