In een moderne stofjas met minirokallures stapt Eefje de Visser onder een knetterende elektronische geluidsgolf het podium op. De AB heeft zich voor de gelegenheid omgeschoold tot chique cabardouche. Werkelijk alle elementen zitten goed voor een concert waardoor je armhaar zijn bestaansrecht nog eens kan bewijzen.

Met een elektronische opdreun grijpt Eefje je meteen bij je nekvel. Bij de les blijven, lijkt ze te fluisteren. Al is fluisteren helemaal niet aan de orde. Ze zingt, snel en vol, over Rotterdam en over nog allemaal dingen die ik niet versta maar wel helemaal begrijp. Ze lijkt wel tegen mijn ziel te zingen.

“Euhm, ja”

Het kleine Spinvismeisje betovert en bezweert. Niets lijkt haar te deren. Of toch wel, want het applaus maakt haar verlegen. ‘Euhm ja’, stamelt ze wanneer het publiek haar opnieuw met handengeklap in hun hart opneemt. Alsof ze zomaar wat doet en daar helemaal geen applaus voor verdient. Eefje toch.

Het ritme waarop Eefje de Visser haar verhaal vertelt, is zacht en dan weer dansbaar. Met waanzinnige intro’s of erg ingetogen outro’s haalt ze de ganse plaat door elkaar. Zij die zich met Spotify op deze avond voorbereid hadden, waren eraan voor de moeite. Elk lied was nieuw. Beter zelfs. Als daar nog marge voor was. Op Soulwaxachtige wijze breit Eefje tot wel vier liedjes aan elkaar. En daar konden wij ons allemaal heel goed in vinden. Wij luisterden en dansten en zongen.

“Hopelijk valt het allemaal mee met de wereld en allemaal dingen.”

Zonder dat we het weten, lapt ze ons opnieuw een ander liedje. Terwijl we nog maar nauwelijks van het vorige bekomen waren. Met hetzelfde klap-maar-mee-handje als dat van Mathieu van Bazart moedigt ze ons op geheel andere, oprechtere wijze aan tot ritmiek. Wij beantwoorden haar zachte eisen maar al te graag. Of we ook nog onze zaklamp aan willen steken en naar haar schijnen? Absoluut. Zeker als we daardoor verblind worden door de vestimentaire reflectoren die de band ter verrassing draagt. Het nachtlicht klonk nog nooit zo schoon.

Afsluiten doet Eefje met warrige woorden van hoop: ‘Hopelijk valt het allemaal mee met de wereld en allemaal dingen.’ En zo was zelfs Eefje haar nieuwjaarsboodschap er boenk op.