Herfstvakantie. Negen dagen vrij. Een eeuwigheid als je het mij vraagt. Negen dagen die ik naar hartenlust kon invullen met n’importe quoi. (da’s frans, en betekent eender wat).

En dus ging ik maar liefst twee keer op en af naar Limburg, at ik drie keer pizza, zongen Charlotte en ik ongegeneerd mee met ‘Te Min Voor Anja‘ en trok ik twee keer naar Brussel voor wat muzikale hoogstandjes.

Woensdag deden Sien en ik van matinee. Dat is een concert voor vroege vogels, zo rond een uur of drie. The place to be was de AB Club en de band waarvoor we ons middagslaapje lieten, heeft de naam Whitney. Niet van Houston, want die is dood. Wel gewoon van zichzelf. Een band met zes doldwaze manspersonen die muziek maken die volgens het internet onder de noemer van melancholische muziek valt. En daar kan ik wel mee leven.

Whitney verklaarde, om half vier in de namiddag, op de zolderkamer van de Ancien Belgique, de zomer weer even voor geopend. Met uitgesponnen melodietjes, poepeloere bandleden en rifjes die roken naar vertrapt festivalgras. Oh, wat was het heerlijk nazomeren met ‘Dave’s Song‘ (let op de trompet) en ‘Polly‘ (opnieuw die trompet, jongens toch). Afsluiten deden ze, na een flinke geut honing tegen de keelpijn, met ‘No Woman‘ (met alweer een trompet van jewelste), een pure tranentrekker. Vraag dat maar aan mijn zus.

Deel twee van de muzikale hoogmis deze herfstvakantie werd mij aangeboden door mister concertgek himself. Ik leg het even uit. Lennert Cusumano, concertman van StuBru, en ik zitten samen op school. Na wat babbeltjes tijdens de festivalzomer (#festivalreporter) en tijdens het wachten op koffie van de betreurde Sister Bean, kreeg ik het voorstel om mee te gaan naar Glass Animals in de Botanique. Het al super lang uitverkochte en gehypete concert. En wie mij op eender welk sociaal kanaal volgt, weet al wat ik op dat voorstel antwoordde.

Wij dus naar Brussel, voor wat apendansjes op Glass Animals in de Botanique. En nadat ik een verward Chinees meisje uitlegde dat Glass Animals geen kunsttentoonstelling over glazen dieren was (enorme teleurstelling langs haar kant / vrolijkheid langs onze kant), kon de pret eindelijk starten. Ondanks dat de groep wat poeder in hun gat miste (neen, Dave, dit telt niet voor jou) en dat hit nummer één (Mama’s Gun) ontbrak, was het aangenaam vertoeven in de Brusselse kruidtuin.

En dat was dat dan. Nu blijf ik weer even thuis. Genoeg BXL voor een tijdje. Ik ga langzaam zwelgen in de wintermuziek en weer bovenkomen als ik een wintervetje heb en Spotify helemaal leeg heb geluisterd. En als je nu zoiets hebt van ‘goh, dat klinkt eigenlijk zo slecht nog niet, laat ik dat keihard ook doen’, dan ga ik u nu gewoon verblijden want dat kan. Volg gewoon deze stappen. Chronologisch hoeft niet, maar mag. Succes!

• koop kerstlichtjes in de Hema
• sla een massa voorraad aan koffiepads, smaakjes en toffe mokken in
• haal al je fleece dekentjes van de zolder
• maak geen afspraken
• eet mandarijntjes (niet de zachte, die zijn vies)
• luister naar deze playlist
• doe een winterdansje in uw skikousen
• (draag een onesie, maar enkel als je geen pakketjes/bezoek/jani verwacht)