Ik heb m’n vakantiehoofd aan. De ontspanknop is ingedrukt. Nu is het nog een kwestie van mijn hoofd zo snel mogelijk leeg te maken en mijn huid zo gezwind mogelijk te bruinen. Dat laatste belooft nog een uitdaging te worden, aangezien mijn huid enkel aan tinten rood doet.

Door mijn drukke zomer (Werchter, Cactus, opnieuw Werchter, Gent Jazz, Tomorrowland, Lokerse Feesten en dagelijks mijn sociale media checken), strooide ik roet in moeders plan om veertien dagen met het ganse gezin te chillaxen in een of ander zonovergoten oord. Maar na een lange familieraad vonden we met la famille zeven dagen waarop we allemaal nog niets gepland hadden. Wij dus naar de zon. Enter Rochefort.

Het ding met vakantie is, dat wij (mijn zussen en ik) vaak samen zijn. Mét moeder én vader, want dankzij hun job in het onderwijs zitten ook zij twee maanden thuis lekker lui te wezen. Tenminste als ze niet een of andere haag aan het scheren zijn. Wat dus wil zeggen dat wij zestig dagen lang in elkaars buurt zijn, leven, ademen, vertoeven. Een ticket naar de zon, met een heel lang en uitgestrekt strand, is dan niet zo’n slechte getaway.

Van de zeven dagen zon zijn er nu vijf voorbij. Vijf dagen waarin we door idyllische Franse villages reden, gelijk gekken artisanale geitenkaas op ons Frans brood smeerden en versteld stonden van het aantal reuzeraderen (ja, dat is een bestaand woord) er doorheen Frankrijk opgesteld staan. Oh en overal waar we komen, laat ons Maat ons steeds weten of we er al dan niet mogen stationeren. Ze leert haar theoretisch rijexamen en stationeren is volgens mij haar lievelingsbegrip.

’t Is dus maar om te zeggen, dat ik het hier reuze naar mijn zin heb. Wanneer ik niet verdrink in de zinnen die A.F.Th Vanderheijden neerpende over zijn zoon Tonio, dan bedenk ik wel nieuwe teksten om ooit neer te pennen of ga ik met mezelf de uitdaging aan om dagelijks 10 000 stappen te zetten. Ik ben gek, ik weet het. De wereld en al haar gekke, soms domme fratsen kunnen me voorlopig nog gestolen worden. Tot vrijdag ben ik in ultieme chillaxmodus. En daar brengt niemand verandering in, zelfs niet die ene koppige wolk die voortdurend rond de zon blijft hangen.