Ik ben verre van een angsthaas, maar voor Tomorrowland doe ik het toch een beetje in mijn broek. Want ik ben geen technotrut en al helemaal geen dancewijfje. Op Rock Werchter, Pukkelpop en andere ‘mainstream’ festivals durf ik gerust een dansje te placeren. Maar hoe mijn lichaam en geest gaan reageren op de kleurrijke massa in Boom is vooralsnog onduidelijk.

De twijfel manifesteert zich vooral in mijn vestimentaire keuze. ‘Hoe moeilijk kan kleren kiezen voor een festival zijn?’, ik hoor het u denken. Heel erg moeilijk, dat bewijzen de vijf verschillende outfits op mijn bed. Naar het schijnt loopt daar ongelofelijk veel ‘vreemd’ volk rond. Mensen met elfenvleugels, mensen gedrapeerd in vlaggen (zonder EK-bedoelingen), mensen met diamanten over hun ganse lichaam en nog veel meer van dat extravagant gedoe. Ik ben niet meteen het type dat steigert wanneer er op een Kazoukamp geopperd wordt om ons met z’n allen te verkleden. Maar Tomorrowland is geen vakantiekamp hé.

Ik sta wel serieus te trappelen om deel uit te maken van de ‘madness‘. Om een dag lang op vakantie te zijn in Tomorrowland. Naar ’t schijnt is het er goed van eten, zijn de mensen er op hun vriendelijkst en schijnt de zon er dag en nacht. Klinkt niet slecht. Oh en Regi draait op zaterdag, ’t is dus niet eens zo dat ik niets van de muziek van Tomorrowland ken. Dit kan eigenlijk alleen maar goed komen.

Overmorgen dompel ik mij onder in de madness, word ik één van de people of tomorrow. En daar ben ik helemaal klaar voor. Dat vestimentair probleem los ik nog snel even op, want met een jumpsuit denk ik niet dat je je ooit kan miskleden. Tot zaterdag, Boom, zet uw glitterkanon al maar klaar.