Dit vrouwtje holt, in opdracht van De Standaard, twee maanden lang van festival naar festival.Volgens de officiële job-omschrijving ben ik een festivalreporter. Naar mijn mening is het twee maanden lang feest. Met Rock Werchter, Cactus in Brugge en TW Classic opnieuw in Werchter, is het tijd voor een eerste round up. Gewoon wat punten voor gezelligheid en sfeer. Ik zal het kort houden.

Waar ik me het eerste weekend nog in kniekousen en gummilaarzen moest hijsen, was er dit weekend een overload aan zon. Meer pintjes en minder zonnecrème, dat is de laatste festivaltrend. En ja mama, ook ik doe mee met de trends.

Tot nu toe verloor ik enkel mijn stem op één van de drie festivals en moest ik maar één keer de organisatie bellen omdat ik de wei niet op kon. Voor de rest enkel vrolijke herinneringen. Zoals het moment op Rock Werchter dat ik samen met twee getrouwde veertigplussers helemaal van het padje ging bij Tame Impala.

Of die keer dat ik samen met Gunter en Jeroen, muziekrecensenten met weinig Serge Simonaertgehalte, in de pintjes vloog en Wilco vakkundig analyseerde. En dat terwijl ik in de voormiddag nog rustig kinderen zat te ondervragen over hun favoriete act (Tourist LeMC, elke keer opnieuw) van de dag. Heerlijk is dat.

Ik leer veel bij. Over hoe je je als enkeling toch amuseert op een festival. Over de rust en de stilte in de persruimte. Over fotografen en journalisten en hun hoge aaibaarheidsfactor. Maar ook over hoe je wildvreemden aanklampt en er vervolgens een klapke mee kan doen over hun pas aangekochte Springsteenshirt. Nog geen enkele keer, ook niet toen de rakkers van Studio Brussel mijn naïviteit op de proef stelden, heb ik gedacht dat journalist zijn niets voor mij is.

De afgelopen drie festivals krijgen een welverdiende acht op tien. Wat in Komen Eten-termen gelijk staat aan victorie kraaien en champagnekurken tegen het plafond knallen. Volgende week trek ik naar Gent Jazz om mijn heupen los te gooien en dingen in het Gents online te zwieren. Ik heb er nu al goesting in. Alleen moet ik nu nog even mijn stem terug vinden.