Mijn buik doet pijn. Mijn hoofd zit vol. En mijn hart dat bonst. Als een bezetene.

Ik wil mensen helpen. Liefde geven aan zij die het nodig hebben. Aan hen die het kunnen gebruiken. Hulpverleners, familie van de slachtoffers, de mensen achter #ikwilhelpen, …

Niet alleen aan mensen in Brussel, maar ook in Parijs, Ankara, Syrië, Istanbul,…

Want vandaag was er pijn, verdriet, angst en ongeloof. Bij kinderen, ouders, reizigers en buren en collega’s. Angst is een vies, vuil beestje.

Dus awoe aan de angst. Awoe aan de pijn.

Leve de liefde. En dat er morgen weer een zachte, nieuwe dag mag zijn.

-H