’t Is gedaan. Voor mij stopt de blok nu. Zonder mijn goedkeuring. Maar het moet. Ik heb mijn lichaam ziek geblokt. Ik wist niet eens dat dat kon. Maar het is gebeurd en nu lig-zit-hang ik op de zetel.

Ik wou dat ik nu met mijn vriendinnen samen kon stressen over het examen van wijsbegeerte. Dat we elkaar uitleg konden geven en voor het examen even lekker de stresskip konden uithangen. Dat zit er niet meer in. Klierkoorts strikes back. Een heel jaar lang heb ik gevochten tegen de vermoeidheid, de hoofdpijn en de pijnlijke klieren. Onder het motto “een dafalgan en alles kan” ben ik redelijk ver geraakt. Maar lijfie Reumers lacht daar niet mee. Boem pats, alles gedaan. Met als bonus een extra keelontsteking er bovenop. ’t Is van menens deze keer.

Dus ga ik niet meer vechten tegen wat mijn lichaam al een jaar probeert te zeggen, ik moet en zal eerst genezen eer dat ik er weer tegenaan vlieg. Want dat is zonder twijfel de volgende stap, keihard terugkomen. En gaan, genieten en lachen. Ik kijk er al naar uit.

Maar voor nu rust, pijnstillers en zachte fleece dekentje. En Orange Is The New Black, als mijn hoofd mij goed gezind is.

-H