Ik hou zo van Twitter. Niet op een amoureuze, affectieve manier, dat doet niemand. Maar Twitter maakt echt wel dingen in mij los. Zonder Twitter zou ik nooit of te nimmer begonnen zijn met langere teksten te schrijven. Dat is een feit. Als ik het zo schrijf klinkt het precies minder romantisch dan ik bedoel. Dju, daar moet ik aan werken.

Als puber moest ik, leerling van een deftig college, regelmatig opstellen, boekbesprekingen en andere gekken taaltaken schrijven. Want daar werden we groot van. Maar dat was niet mijn meug. Zeker niet wanneer ik na lang zwoegen toch maar drie enjambementen* opgeschreven had en die liet verbeteren door papa. Meerdere huilbuien en rode lijnen op mijn prultaken verknoeide de ontluikende schrijflust voor mij. Zo erg zelfs dat ik niet wist dat ik schrijflust had tot drie jaar geleden.

Drie jaar geleden belandde ik op Twitter. Vraag me niet hoe, het internet doet gekke dingen met mij. Maar soit, ik was er en kon dan evengoed toch maar wat rondkijken. Het heeft me een paar maanden – oké, hoop en al een jaar – gekost voor ik goed en wel weg was met de spelregels en de uitleg achter die verdomde hashtags. Maar nu is the game on en hoe.

Twitter is de bruine kroeg waar ik als dartel veulen in real life nooit binnen zou durven gaan. Op Twitter is naar Eurosong kijken geen schande maar een must. En op Twitter weten de mensen hun taal echt te gebruiken. 140 tekens is niet veel, dus ge leert ze maar beter deftig en catchy te gebruiken. En dat is exact wat Twitter bij mij heeft gedaan.

Ik kwam er @zegmaarbas tegen, hij weet zelfs poezen buitenlaten hilarisch te poneren. Wanneer hij, @_katrijn en @Julieedv hun licht laten schijnen over een willekeurig, vaak totaal banaal onderwerp, weet ik weer waarom ik gekozen heb om niet meteen het Twittertabblad dicht te klikken. Later als ik groot ben, wil ik hen graag worden. In combinatie, als ik even gulzig mag zijn. Want deze Twitterprinsessen maken van de soms verguisde Twitterput, telkens weer een feest. Met Twitter kunt ge voorgoed komaf maken met de lauwe leute van de achterkant van uw dagelijkse druivelaar.

* Het is geen drama als je nu tijdens het lezen je afvraagt wat in godsnaam een enjambement is. Geen nood, dat weet niemand. Test maar, morgen tijdens het middageten of bij de meneer naast je op de trein (als je al een zitplaats hebt). Ben je toch een volhouder en wil je iedereen op het volgende familiefeest wegblazen met onnuttige kennis, dan kan wikipedia een hulp zijn. Hier vind je een beetje extra uitleg.

-H