Deze bakvis vind je zelden of nooit terug in een bruin café, een ondergrondse cactus of een dampende fakbar. Donderdagavonden zijn voor dekentjes en Greys Anatomy. Al was er deze week geen tijd voor dekentjes of hersenloos doktersentertainment. Balthazar kwam zijn nieuwe album voorstellen en daar moest en zou ik bij zijn. Beter nog, daar zou ik van voor staan en letter per letter meebrullen. Zo’n bakvis ben ik wel.

“Donderdagavonden zijn voor dekentjes en doktersentertainment.”

Samen met griet L. werd een planning in elkaar gestoken. Want fans, die bereiden hun fanship grondig voor. Vanaf vier uur gingen we studeren in Leuven en op strategische momenten liepen we voorbij Café Commerce, voor die avond de plek van plezier, om te checken of er al een wachtrij stond. Want met meer dan 1500 facebookaanwezigen ben je maar beter stevig voorbereid.

Zeggen dat het binnen geraken van een leien dakje liep, zou gelogen zijn. Zo smooth ging ie nu ook weer niet. Maar na het nodige duw- en pletwerk, waarin wij het lijdende voorwerp waren, belandden we toch maar schoon binnen in de boîte. Nadat er een dozijn pinten over mijn hoofd werden doorgegeven, konden de Kortrijkse koorknapen eindelijk van wal steken.

Voor wie denkt dat we enkel nieuw, zeer waarschijnlijk prachtig maar weinig meezingbaar, materiaal te horen zouden krijgen, zit er stevig naast. Die boys weten wel degelijk hoe ze het publiek rond hun vinger moeten winden, of het nu de wei van Werchter is of een café op de hoek van het Ladeuzeplein. Alle hits passeerden de revue en daartussen werd subtiel een liedje of vier van hun nieuwe plaat verstopt. Zowel ‘Applause’ als ‘Rats’ en nu zeker ook ‘Thin Walls’ zijn pareltjes. En dat een albumvoorstelling dus gerust rond drie platen kan draaien, dat hebben die zangvogels applaustechnisch goed begrepen.

Nog nooit, geen leugen, maar echt nog nooit, ben ik zo uit de bol gegaan op een donderdagavond in Leuven. Ik heb mezelf foutief wijsgemaakt dat ik daar op donderdag niets te zoeken heb, door angst voor een overload aan lallende, zatte fakbargangers. Maar er is nog hoop, zeker als Bilbo en Café Commerce nog van festivalleke willen spelen. Dan ben ik vaker op post in Leuven, zeker op donderdagavond.

-H