Game over. Voor het storytellingverhaal. En het is mijn eigen dikke schuld. Of toch dat van mijn lichaam. Want midden augustus besloot het van klierkoorts te doen. En een keer klierkoorts krijgen is een ontstoken lever gratis. Yes.

Na een maand van snoozen, extra snoozen en dutjes doen, was het tijd voor buitenlucht. En een nieuwe studierichting, uiteraard gecombineerd met de nodige tukjes en dutjes. Nu vijf maanden later flakkeren er soms nog vlagen van de klierkoorts op. En daarom is het game over.

Toen ik mij kandidaat stelde voor de Rec Academy, had ik niet in het snuitje dat de cursus zo intens zijn. En de wekelijkse trips naar Gent én de stevige opdrachten én vettige kluif die ik aan de eindtaak zou hebben, braken de euforie. Ik kan dat nog niet. Mijn lichaam gaat anders terugslaan.

Overdonderd was ik, toen de Rec Academy mij mailde dat ik een van hun twaalf kanjers mocht zijn. Ondersteboven was ik, toen ik de Rec Academy terugmailde om te vertellen dat ik helaas niet in hun klas komen komen zitten. Niet combineerbaar, te zwaar en ja, echt, te veel op dit moment. Dat waren de excuses.

Het heeft gepikt. Het pikt nog steeds een klein beetje. Maar kom, efkes janken en ik kan er weer tegenaan. In plaats van van professionals te leren storytellen, oefen ik op mijn eentje. Met vallen en nog eens vallen. Supporteren van op de eerste rij? Hierzo!

-H